سپتامبر 2019

: بدیش اینه امکان شناخت سنتی زن و شوهر قبل از ازدواج در کشور وجود نداره و جوانان سخت تر می تونن به همدیگه اعتماد کنن که در کنار سنگین بودن مخارج ازدواج حضور و گسترش هم باشی رو رقم زده.

روزنامه شهروند گزارشی از نشست بررسی ابعاد پدیده ازدواج سفید در انجمن جامعه شناسی منتشر کرده که در ادامه می خونید؛
سالن کوچیک دانشکده شلوغه. صندلیا پر شده. دختر و پسرای جوون وایس تاده یا روی زمین نشسته ان و این وضع تا پشت در ادامه داره. در سالن حرف از ساختارهای اشتباهه؛ ساختارهایی که چند سال تو ذهن و رفتار جامعه ریشه کرده و حالا هر روز یه آجر از این بنای بزرگ انسانی رو با سلیقه خود جا به جا می کنه. حرف از پدیده ای نوظهوره که از یکی، دو سال گذشته با عنوان «ازدواج سفید» بر سر زبونا افتاد، بعد گفتن که سفید نیس و اصلا وجود نداره اما دوباره نام اونو «هم باشی» گذاشتن و حتی «محمد اسلامی»، معاون فنی دفتر سلامت جمعیت وزارت بهداشت واسه اولین بار از ورود وزارت کشور به این موضوع خبر داد: «روی موضوع ازدواج سفید در کشور کار می شه؛ طوری که در این مورد ستادی در وزارت کشور با ریاست قائم مقام وزیر کشور در امور اجتماعی تشکیل شده که در کنار چند مسأله دیگه مسأله ازدواج سفید رو هم بررسی می کنه و شاید تا همین چند وقت دیگه که خیلی هم دور نیس گزارشای اون اعلام می شه.»
دوشنبه شب هم انجمن جامعه شناسی ایران به بهونه یه کار پژوهشی با عنوان «تجربه زیستی هم باشی در بستر تحقیق» نشستی ترتیب داده بود تا یادآوری شه که در این باره واقعیت دیگری هست که اگه باز روی اون سرپوش گذاشته شه، ممکنه در آینده به مرز اخطار برسه.
«لیلا شیری قیداری» که فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته جامعه شناسیه، درباره پایان نامه ای حرف می زنه که انجام اون سه سال زمان برده.
اون درباره یافته های این تحقیق دانشگاهی که صحبتای ٢٠ زوج تهرانی رو مورد تحلیل محتوای کیفی قرار داده، میگه: «همون نابرابریایی که در زندگی و ازدواج رسمی ممکنه وجود داشته باشه، کم و بیش بر این نوع رابطه هم حاکمه؛ چون ساختارای اجتماعی بیشترین قدرت رو به مردان میدن. خونواده مردان راحت تر با این موضوع کنار میان و حتی رفت و اومد هم برقرار می شه؛ اما دختران به طور کامل از طرف خونواده رانده می شن تا جایی که در صورت جدایی شانس برگشت به خونواده هم واسه اون کمتر هستش. زنائی که وارد این نوع رابطه شدن، مجبورن وضعیت موجود رو ادامه. گفته های اولیه نشون می داد که در این نوع زندگی تقسیم کار هست؛ اما درآخر همون وظایفی که زن در ازدواج متحمل اون می شه، اینجا هم صادقه و مردان کمتر زیر بار مسئولیت می رن. در حالی که فضا واسه این زنان پر از ابهام و ریسکه.»
ساختارشکنی یا شرایط بد اجتماعی
«امیر مسعودی امیرمظاهری» یکی دیگه از جامعه شناسانی بود که در این جلسه حضور داشت و در این باره نظر داد: «دسترسی به اطلاعات در این بخش بسیار کمه در حالی که نپرداختن و نشناختن موضوع می تونه عواقب اجتماعی به دنبال داشته باشه. این نوع رابطه شاید در نگاه اول و از نگاه بخشی از جامعه حق انتخاب فردی و آزادی بیشتر واسه دختران و پسران باشه اما واقعا این آزادی فردی اتفاق افتاده؟ یافته ها نشون داد از اونجا که فرصتای اجتماعی در جامعه بیشتر به نفع مردونه، حتی ورود پدیده های جدید هم باز به نفع همون نظام مردسالار تموم می شه. مردان در این جور رابطه ها از مسئولیتایی که در ازدواج رسمی برعهده آنانه، شونِه خالی می کنن در حالی که زنان بازم همون مسئولیتا به دنبالشانه در حالی که در برابر شکلای جور واجور انگای اجتماعی هم قرار می گیرن. ضمن اینکه هنگام شکست عاطفی که در زنان اتفاق میفته، مردان راحت تر با اون کنار میان. بیشتر خانومای تحقیق در بخشی از سوالا اعلام خوشبختی می کردن؛ اما تحلیل محتوای صحبتا نشون داد چون این افراد خود زندگی هم باشی رو انتخاب کردن، مجبورن واسه تأیید اون نقابی به صورت بزنن و بهتر می دونن اونو درست نشون بدن. واقعیت اینه که جواب کنشگران اجتماعی با حقایق فاصله داره.»
به باور اون بازنمایی این واقعیت در لایه های جور واجور جامعه مرفه یا طبقات پایین فرق داره: «بخش اول به دنبال ساختارشکنیه و افراد طبقات پایین به دلیل شرایط اقتصادی به این شرایط تن میدن.»
«امیدعلی احمدی»، جامعه شناس و عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی هم اول تعریفی درباره اصطلاح «هم باشی» ارائه داد: «مناسبات بین دو جنس مخالفه که وجهه اجتماعی و حقوقی نداره. رابطه ای که مشخص نیس واسه چه وقتی طراحی شده و با الگوی ازدواج فرق جدی داره؛ تحقیقات در غرب هم نشون میده که جانشین نهاد خونواده نشده. از دهه ٧٠ تا الان اندازه این جور زندگی در آمریکا از یه به ٨ درصد رسیده.»
اون از سه گفتمانی که در ایران در این باره هست، نام برد: «رد مسئولان کشوری و نگاه آسیب ای در صورت قبول اون، نگاه بدنه کارشناسی و واقع گرایانه با در نظر گرفتن آسیبای اون و گفتمانی که از جنبه منفی و مذهبی موضوع رو مورد نقد قرار میده.»
به درد نخوری نهاد ازدواج یکی از مواردیه که امید علی احمدی درباره اون سخن میگه: «بدیش اینه امکان شناخت سنتی زن و شوهر قبل از ازدواج در کشور وجود نداره و جوانان سخت تر می تونن به همدیگه اعتماد کنن که در کنار سنگین بودن مخارج ازدواج حضور و گسترش هم باشی رو رقم زده. پس اگه نهاد ازدواج رو موثر نکنیم با تمایل بیشتر به این موضوع روبه رو هستیم. عرف گرایی و سکولاریسم و تقدس زدایی از ازدواج، فردگرایی، عقل گرایی و گرایشای پسامدرن از دیگر دلایل بروز این پدیده در ایرانه.»
اون در ادامه به یافته های بعضی تحقیقات غربی در این بخش اشاره کرد: «در غرب خشونت، کودک آزاری و فقر کودکان در این جور از زندگی بیشتر از زندگی خانوادگی رسمیه و اونا درصورتی هم خونگی رو تایید می کنن که مقدمه ای واسه ازدواج رسمی باشه، اما در ایران ریشه در ناتوانی جوانان در ازدواج در کلانشهرها داره، به خصوص کسائی که دانشجو یا شاغل شهر دیگری هستن و شرایط مخفی کاری بیشتری دارن.»
از سه سال گذشته که باب صحبت درباره این پدیده نوظهور باز شد تا همین امروز نقد جامعی درباره اون نشده. حالا امیدعلی احمدی هم عقیده داره که اگه واقعیت اجتماعیه نباید اونو کنار بزنیم. باید دید که ساختارها با زنان و دختران چه کرد که به این شکل زندگی روی آورده ان با این که می دونن به نفعشون نیس.
ضرر ساختارای اشتباه
به باور «عالیه شکربیگی»، دیگه جامعه شناسی که در این جلسه حضور داشت، در ایران حتی وقتی می گفتن که اصلا در این باره حرف نزنین اما حالا حالا خوبیش اینه مهم بودن این موضوع و عواقب نپرداختن به اون باعث شده تا حتی وزارت کشور هم سه ماه قبل به این موضوع ورود جدی داشته باشه و بررسی اونو در دستور کار بذاره: «بدیش اینه در سالای گذشته ساختارهای اشتباه باعث شد جامعه خود پاسخی واسه مشکلات طرح کنه به طوری که خیلی از کسائی که در این رابطه قرار گرفتن، عنوان می کنن که ما توانایی ایجاد زندگی معمولی و عادی رو نداشتیم. در این جور رابطه هم باز جامعه از پسران پشتیبانی می کنه.»
در یکی، دو سال گذشته بحثای زیادی درباره نام ازدواج سفید در رسانه ها مطرح شد و حتی بعضی از اون به عنوان هم باشی مشکی یاد کردن. با اینحال، مظاهری، جامعه شناس عقیده داره: «مهم اسما نیس، مهم پدیده ایه که در کنار اسم به وجود میاد و اگه سازوکاری واسه اون نداشته باشیم، عواقبی در ابعاد جورواجور واسه جامعه رقم می خوره. اگه واقعا نگران هستیم باید در سیاستا طوری برنامه ریزی کنیم که ازدواج نقش و کارکرد اصلی خود رو پیدا کنه.»
در طول این نشست انتقادهای زیادی مبنی بر سوگیری و نگاه آسیب شناسی به این تحقیق شد. بعضی هم عنوان می کردن که در این تحقیق به دید یه قربونی به زنان نگاه شده اما پژوهشگر حاضر این موضوع رو رد کرد: «من در اول تحقیق هیچ دید منفی نسبت به این موضوع نداشتم اما هنگام تحقیق دیدگاه من هم تغییر کرد. یافته ها نشون داد که مردان در این روابط بیشتر به دنبال فرصت هستن و قصد اولشون ازدواج رسمی نیس اما موضوع رو راحت تر بیان می کنن ولی زنان کمتر حاضرن مسأله رو با جامعه بگن.»
عالیه شکربیگی هم عقیده داره وقتی در این تحقیق بحث به درد نخوری ازدواج مطرح می شه یعنی خونواده زیر سوال میره؛ اینکه واقعا کارکرد خونواده و ساختارها چه عملکردی داشته که جامعه رو با بن بست مواجه کرده.»

(با دیدگاهی تیزبین، ابعاد جور واجور ازدواج دوباره سالمندان و یا دلیل جلوگیری از انجام اونو مورد توجه بذارین)

لطفا، تفکرتون رو زیر سوال ببرین
تغییر رو از خودتون شروع کنین. واسه این کار لازمه از ژست مؤدبانه و متفکرانه خارج شید، ذهن تون رو از اندیشه های شرعی متعصبانه و تحجری پاک سازی کنین، برداشت تون از تجدید فراش سالمندان رو خالی از تعابیر نامانوس و زننده ای چون “پیری و معرکه گیری، دود از کنده بلند میشه” کنین و واسه اصلاح اون حرکت کنین، تقلید و پیروی صرف از عقاید بقیه رو کنار بذارین. کلاهی قاضی کنین و خود، به قضاوت بشینین. مطمئنا شما می تونین ازدواج سالمندان رو با نگاهی متفاوت تر از همیشه ببینین!
بعد با نگاه مساوی و ذات منشانه ازدواج سالمندی و ارکان اونو زیر سوال ببرین.بهتره عقاید سنتی و مشکلات انجام این رو  این جور مورد بحث بذارین:

به راستی ازدواج سالمندان، اشتباس؟ به چه دلیل بعضیا اونو بد میدونن؟ دلایل مطرح شده درباره این ناپسندی، علمی و منطقیه؟ سالمندان، حق زندگی دوباره ندارن؟ دور و بریا،مخصوصا فرزندان، واسه ادامه زندگی فرد بزرگسالی که به طور کامل آگاه و دانا هستش حق دخالت و اراده کردن دارن؟ کی ازدواج سالمندان رو نهی کرده؟ نبود ازدواج سالمندان، قرارداد اجتماعیه که نمیشه اونو عوض کرد؟ چه دلیلی مانع سرپیچی نکردن از این عقیده قراردادی می شه؟ اون مشکلات چیه؟ به چه دلیل اونا مانع حساب می شن؟  و…

با دیدگاهی تیزبین و روشن، ابعاد جور واجور ازدواج دوباره سالمندان و یا دلیل جلوگیری از انجام اونو مورد توجه بذارین. هر چند شاید نظرگاه جدیدتون با عرف و عقاید عادی جامعه سنخیت نداشته باشه اما به طور کامل قابل تامل و از نظر منطقی قابل  پذیرشه.

واسه ازدواج سالمندان تلاش کنین
اگه در پاک سازی ذهن و اصلاح دیدگاه متعصبانه تون موفق شید و عمق نگاه تون رو گسترش بدین مطمئنا می تونین ادله های منطقی و عاقلانه ای رو جانشین توجیه های براساس شرعی کنین که  معمولا هم اشتباه هستن. به چیزی که باور و باور پیدا کرده این ایمان قلبی داشته باشین!

: حکایت دخترائی که زیر سن قانونی ازدواج می کنن از حلقه هایی شروع می شه که از همون شروع بر دستشون گشاده و البته ماجرا به همین سادگی نیس و این ازدواجای زودتر از موعد معمولی می تونه سرآغازی واسه مشکلات و حتی معضلاتی باشه که این دخترکان تازه پا در میدون اش گذاشته ان.

ایرنا در گزارشی نوشت: آفتاب نشین یه روز پاییزی در دل کوههای هرنوی لرستانه که ماهرخ نوعروسی ۱۲ ساله بیرون چادر مخصوص عشایر منتظر وایس تاده تا با برگشتن همسرش از بالای کوه در هدایت کردن گوسفندان به داخل پرچین کمک دست اون باشه.
در حالی که به حلقه طلایی دست چپش خیره مونده و گاه اونو بر گرد انگشتش می غلتاند، نیم نگاهی هم به درون چادر داره، چای رو از قبل روی آتیش آماده کرده و در گوشه ای دیگه دیگ دود خورده ای روی زغالای روشن قرار گرفته که تدارک واسه شام رو نشون میده.

از کارای روزانه اش میگه این که هر روز که بیدار می شه بعد از جفت و جور صبحونه و راهی کردن همسر به محل کار در انجام امور روزمره خونه کمک می کنه.
ماهرخ میگه تا کلاس پنجم درس خونده و بعد از تصمیم خونواده با پسر عمویش ازدواج می کنه و حالا در زندگی جدیدی که تازه آغازکرده و از عهده همه کارا بر میاد و از اینکه زندگی جدیدی شروع کرده احساس خوبی داره.

این عروس کوچیک که هنوز هیجان شروع یه زندگی هر چند کوتاه جداگونه رو میشه در تکاپویش در انجام کارای روزمره حس کرد میگه: همه نوع غذایی رو میتونم درست کنم.

با اینکه خوش خنده اما کم حرفه، مادر همسرش میگه هنوز اندام اش واسه انجام کارایی مثل پختن نون و ایستادن پای تنور کوچکه و اجازه نون پختن رو به اون نمی ده از ترس اینکه مشکلی واسه عروس کم سن و سالش پیش نیاد.

هوا رو به سردی گذاشته و دخترک به دنبال بقیه در تکاپوی کوچ به منطقه ای گرمسیریه تا زندگی خود رو از منطقه هرنوی لرستان جمع کنن و به منطقه ای دیگه ببرن تا با گذروندن سرمای زمستون در بهاری دیگه به همین منطقه برگردن.

حکایت دخترائی که زیر سن قانونی ازدواج می کنن از حلقه هایی شروع می شه که از همون شروع بر دستشون گشاده و البته ماجرا به همین سادگی نیس و این ازدواجای زودتر از موعد معمولی می تونه سرآغازی واسه مشکلات و حتی معضلاتی باشه که این دخترکان تازه پا در میدون اش گذاشته ان.

در ایران طبق آمار موجود از سال ۱۳۸۵ تا نیمه اول سال ۱۳۹۴ تعداد ۸۹۰ هزار دختر زیر ۱۸ سال ازدواج کردن که این وسط دخترائی هم بودن که زمان ازدواج شون زیر ۱۰ سال بوده و طبق تحلیل همین آمار کارشناسان فکر می کنن تعداد ازدواجای زودرس دختران طی چند سال گذشته زیاد شده.
هم اینکه طبق بررسی دیگری می گن ۱۷ درصد دختران ایرونی زیر ۱۸ سال ازدواج می کنن دراستان لرستان هم طبق گفته مدیرکل ثبت احوال استان، سال گذشته پنج هزار و ۸۳۸ مورد ازدواج با سن کمتر از ۱۸ سال ثبت شده که یه و هشت دهم درصد ازدواجا رو شامل می شه.

اون چیزی که بیشتر کارشناسان و محققین بخش اجتماعی بر اون اشاره می کنن اینه که گرفتن آمار دقیق دخترائی که زیر سن قانونی تن به ازدواج میدن کار آسونی نیس و حتی شاید غیرممکن هم باشه اما طبق مشاهدات این جوری انگار تعداد این جوری ازدواجا در چند سال گذشته رو به افزایش گذاشته.

در همین خصوص شهیندخت مولاوردی معاون رئیس جمهور در امور زنان و خونواده میگه: در ۲ سال گذشته آمار نگران کننده ای از ازدواج دختران قبل از رسیدن به سن قانونی و ثبت اونا به دست ما رسیده و حتی تماشاگر ازدواج دختران کمتر از ۱۰ سال هم بوده ایم که در این شرایط از وزارت دادگستری خواستیم گزارشی درباره ازدواج دختران در زیر سن قانونی به ما ارائه دهد.

رئیس قبلی انجمن جامعه شناسی ایران هم در این مورد گفت: طبق تنها آمار موجود از سال ۱۳۸۵ تا ۶ ماه اول سال ۱۳۹۴ حدود ۸۹۰ هزار دختر زیر ۱۸ سال ازدواج کردن.

محمدامین قانعی راد اضافه کرد: در اندازه جهانی بررسی آمارها نشون میده، ازدواجای زودتر از موعد معمولی در جنوب آسیا، آفریقا، آمریکای لاتین و کارائیب و بعضی کشورای خاورمیانه مخصوصا یمن و فلسطین بیشتر رایجه.

به گفته ایشون ایران نسبت به کشورای شرقی خود از جمله افغانستان و پاکستان وضعیت بهتری داره و در شهرهای بزرگ این آمار پایینه اما در حاشیه شهرها به دلایلی مثل فقر اقتصادی و فرهنگی ازدواجای زودتر از موعد معمولی بیشتر اتفاق میفته.

این پژوهشگر و جامعه شناس گفت: در بعضی مناطق کشور ازدواجای در سنین پایین بیشتر دیده می شه که بخشی از دلایل اون به فقر و مشکلات اقتصادی خونواده ها مربوطه.

ایشون با توضیح دادن این موضوع که ازدواج در بین پسران لازمه تامین هزینه های ازدواجه اما در مقابل ازدواج دختران در همین خونواده های دچار فقر اقتصادی می تونه در حکم جذب یه سرمایه و موقعیت اقتصادی شه اضافه کرد: با ازدواج دختر بخشی از هزینه های خونواده هم کم می شه، نتیجه این جوری بدست میاد که با فقیر شدن خونواده ها سن ازدواج پسران بالا میره اما سن ازدواج دختران پایین میاد.

ایشون اینو هم به این موضوع دقت لازم رو به عمل بیارین گفت: در اینجور وضعیتی، جایگاه دختران در حد یه کالا سقوط پیدا میکنه که نگهداری اونا و صرف هزینه های تحصیل و معیشت واسه اونا در توان اقتصادی خونواده ها قرار نمی گیره و به اولین خواستگار واسه دختران خونواده هر چند در سنین پایین باشن جواب مثبت داده می شه.

دکتر قانعی راد اعلام کرد: هرچند دختران از این جوری ازدواجای سلطه گرایانه و مصلحت گرایانه به دلیل نبود حق انتخاب و علاقه، استقبال نمی کنن اما در مقابل مواردی هم هست که نوجوون زیر ۱۸ سال، ازدواج رو فرصتی تلقی می کنه تا از ناکامیا و مشکلاتی که به دلیل شرایط فقر اقتصادی در خونواده با اونا روبرو شدن، رهایی یابد.

ایشون هم اینکه اضافه کرد: وجود فقر، خشونت و نبود احترام در اینجور خونواده هایی با شرایط سخت اقتصادی موجب شده تا دختران فکر کنن ازدواج واسه اونا به درد بخور تره و در عین حال با اون احساس بزرگی و حق انتخاب و احترام می کنن و یعنی در اینجور شرایطی دختران بین دو راه فرار از خونه و ازدواج، ازدواج زودتر از موعد معمولی رو انتخاب می کنن.

این جامعه شناس با انتقاد از برگزاری همایشا و جشنایی با عناوینی مثل جشن ازدواج علم آموزی گفت: اینجا نقش نهادهای رسمی در تبلیغ و گسترش ازدواجای زودتر از موعد معمولی دیده می شه و از طرف دیگه در برگزاری اینجور همایشایی باید به این اندیشید که نتیجه های این جوری همایشا چیه؟ !.
دکتر قانعی راد با اشاره به این که در ازدواج زودتر از موعد معمولی فقط به بلوغ زیستی توجه می شه گفت: این در حالیه که واسه ازدواج علاوه بر رشد زیستی، بلوغ روانی، فرهنگی و اجتماعی هم به همون اندازه مهم و مهمه.

ایشون اضافه کرد: ما صورتای متفاوت کودکی داریم که این صورتا در سنین جور واجور به بلوغ می رسه همونجوریکه کودکی زیستی هست و در ۱۸ سالگی به بلوغ می رسه، کودکی روانی، فرهنگی و اجتماعی هم هست که بلوغ اون حتما در ۱۸ سالگی نیس و ممکنه به مرزهای ۳۰ سال و بالاتر هم برسه.
رئیس قبلی انجمن جامعه شناسی ایران اضافه کرد: در بلوغ روانی، فرد از نظر روانشناختی به درجه ای از تکیه بنفس می رسه که در خود ظرفیت و توان تشکیل خونواده رو می بینه و بلوغ فرهنگی هم به دانایی برمیگرده که ابعاد مختلفی داره.

: نبود دانایی منطبق با روز و عصر جهانی شدن باعث می شه نسل آینده هم به دنبال مادرانی که با ازدواجای زودرس بدون بلوغ فرهنگی بوداند، به بلوغ و دانایی فرهنگی متناسب با عصر جهانی شدن نرسند.

دکتر قانعی راد در مورد بلوغ اجتماعی گفت: در بلوغ اجتماعی ممکنه دانایی وجود داشته باشه اما فرد به مرحله آمادگی پذیرش مسئولیت نرسیده و تا وقتی که فرد به این آمادگی نرسه به بلوغ اجتماعی لازمه ازدواج هم نرسیده.

این جامعه شناس و پژوهشگر گفت: در ازدواجای زودتر از موعد معمولی به بلوغای چهارگانه (زیستی، روانی، فرهنگی و اجتماعی) توجه نمی شه و یا اینکه تنها بلوغ زیستی مورد توجه قرار میگیره در حالیکه خروج از دیگر صورتای کودکی باید روش زوم بشه.

رئیس قبلی انجمن جامعه شناسی ایران هم اینکه با اشاره به این که صرف ازدواج نباید هدف افراد باشه گفت: اون چیزی که در ازدواج باید بیشتر روش زوم بشه کیفیت ازدواج و موندگاری اون به عنوان مقدمه ای واسه ساخت خونواده ای سالم، محکم و سرحاله تا بتونه تامین کننده کیفیت زندگی خانوادگی باشه.
ایشون اضافه کرد: کیفیت زندگی خانوادگی به نحویه که خونواده قادر به حل مسائل خود باشه و اعضای خونواده باید توان حل موضوع رو داشته باشن تا برابری پذیری بیشتری انجام بشه که لازمه اون بلوغ فرهنگی و اجتماعیه.

این جامعه شناس و محقق گفت: مهمترین نتیجه ازدواجای زودتر از موعد معمولی ساخت خونواده هایی بدون کیفیت زندگیه که در همین خونواده ها طلاق زودرس اتفاق میفته.

رئیس قبلی انجمن جامعه شناسی ایران با اشاره به این که ازدواج زودتر از موعد معمولی دختران مشارکت اجتماعی اونا رو کم می کنه گفت: ادامه تحصیل و اشتغال یه جور مشارکت اجتماعیه که با ازدواج زودتر از موعد معمولی این فرصت مثبت از دختران گرفته می شه.

دکتر قانعی راد در مورد نتیجه های بهداشتی ازدواجای زودتر از موعد معمولی هم گفت: تحقیقات نشون میده بیشتر مرگ و میرای به وجود اومده به وسیله بارداری و زایمون در سنین ۱۵ تا ۱۹ سالگیه طوری که احتمال مرگ دخترائی که زیر ۱۵ سال ازدواج می کنن پنج برابر دخترانیه که بالای ۲۰ سال ازدواج می کنن.
ایشون اضافه کرد: دیگه نتیجه های بهداشتی ازدواجای زودرس، افزایش خطر مرگ نوزادانه طوریکه خطر مرگ نوزادان مادارن زیر ۲۰ سال ۲ برابر بیشتر از نوزادان با مادران بالای ۲۰ ساله.

این جامعه شناس و استاد دانشگاه تهران گفت: در کل ازدواجای زودتر از موعد معمولی در شرایط امروز ایران، بیشتر به وجود اومده به وسیله افزایش فقر خونواده هاست و با سخت شدن شرایط زندگی در حاشیه شهرهای بزرگ، دختران به دلایل مصلحت گرایانه اقتصادی مجبور به ازدواج می شن.

مجتبی ترکارانی رییس انجمن جامعه شناسی لرستان هم در این مورد در گفت و گو با ایرنا گفت: ازدواج دختران در سنین کم بیشتر در استانای آذربایجان شرقی، خراسان رضوی و سیستان و بلوچستان مشاهده می شه و استان لرستان در حد میونه بین استانای کشور قرار داره.

به گفته ایشون از تبعاتی که ازدواجای در سنین پایین به دنبال دارن میشه به کاهش دووم ازدواجا و افزایش طلاق اشاره کرد که خود می تونه آسیبای اجتماعی بیشتری رو به دنبال داشته باشه.

این استاد دانشگاه هم اینکه گفت: فقر و مشکلات اقتصادی باعث اثبات احساس نا امیدی نسبت به آینده در خونواده ها می شه و این نو خونواده ها بهتر می دونن دختران در سنین کم ازدواج کنن تا بخشی از مشکلات اقتصادی خونواده کم شه.

رئیس انجمن جامعه شناسی لرستان اضافه کرد: با در نظر گرفتن رشد وسایل ارتباطی و فضای مجازی که امکان روابط رو گسترده تر می کنه یه جور احساس ناامنی و نگرانی در خونواده ها به خصوص در مورد دختران احساس می شه که اونا بهتر می دونن دختران قبل ازاین که دچار آسیبای اجتماعی شن، ازدواج کنن.
به گفته این جامعه شناس، براساس یه جور تفکر سنتی وقتی که دختران به توانایی فیزیکی و جسمی می رسن همون رشد فیزیکی رو واسه ازدواج کافی می دونن.

ایشون گفت: بعضی وقتا دختران کم سن و سالی که در خونواده هایی که دچار فقر، اعتیاد، خشونت و بقیه مشکلات خانوادگی مواجه هستن خود تمایل به ازدواج دارن تا از این جور خشونتا خانوادگی رها شن.

ترکارانی اعلام کرد: در بعضی مناطق مثل لرستان این تفکر هست که ازدواج با دختر کم سن و سال بهتره چون خودشون در همون سنین پایین می تونن طوریکه میخوان تربیتش کنن تا برابر با میل و خواسته اونا رفتار و زندگی کنه.

رئیس انجمن جامعه شناسی لرستان گفت: یکی از راهکارهایی که می تونه به کاهش ازدواج دختران در سنین پایین منتهی شه دقیق کردن قوانین و توجه به بلوغ اجتماعی در تعیین سن قانونی ازدواجه.

ایشون اضافه کرد: علاوه بر این توانمندسازی دختران با جفت و جور کردن زمینه های تحصیل واسه اونا و ارتقای آگاهی و آموزش خونواده ها میشه شرایطی رو درست کرد تا دختران تمایلی به ازدواجای زودتر از موعد معمولی نداشته باشن.

یه وکیل پایه یه دادگستری هم در این مورد گفت: یکی از شرایط ازدواج در قانون مدنی اهلیته یعنی دو طرف باید شرایط مورد تعریف در قانون واسه عقد نکاح رو داشته باشن و طبق همین قانون ازدواج دختر قبل از رسیدن به سن ۱۳ سال تموم شمسی و پسر قبل از رسیدن به ۱۵ سال شمسی به شرط اجازه ولی به شرط رعایت مصلحت با تشخیص دادگاهه.

حدیث کیانی اضافه کرد: طبق این قانون دختر تا قبل از ۱۳ سالگی بدون اجازه ولی نمی تونه ازدواج کنه و اجازه ولی به شرط رعایت مصلحت دختره که تشخیص این مصلحت رو دوش دادگاهه پس صرف ادعای ولی براساس رعایت مصلحت کافی نیس و این نیاز به تصمیم دادگاه داره و ثبت ازدواج به شرط رای دادگاهه.

این وکیل دادگستری در مورد ضمانت اجرای قانون در مورد ازدواج زیر سن قانونی گفت: ازدواج صغیر بدون اذن ولی و رای دادگاه ضمانت اجرای مدنی مشخصی نداره و در مورد ازدواج بدون اذن ولی برابر اصول حقوقی میشه عقد رو غیر نافذ به حساب آورد یعنی نکاح از طرف ولی یا خود صغیر بعد از رسیدن به سن رشد قابل تنفیذه.

کیانی در مورد ضمانت اجرای کیفری این موضوع گفت: قانون جدید پشتیبانی از خونواده با استناد به قانون مجازات اسلامی میگه در صورت تخلف از ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی و ازدواج در زیر سن قانونی، فرد خطاکار به حبس تعزیری محکوم می شه ولی در اذن ازدواج بدون مراجعه به دادگاه و تحصیل اجازه هم ممکنه مجرم حساب شه.

ایشون در توضیح عبارت ممکنه که در این قانون اومده، اضافه کرد: اینجا تشخیص امکان جرم بردوش قاضی قرار داره یعنی اگه خطاکار کسیه که با علم به قانون مرتکب جرم شده پس مجرم حساب می شه اما گاه فردی بدون اطلاع و در بی خبری کامل از قانون مرتکب این جرم شده، تو یه همچین موقعیتی به تشخیص قاضی مجرم به حساب نمیاد.

به گفته این وکیل پایه یه دادگستری قانون واسه نبود رعایت این شرایط ضمانت اجرای کیفری مناسب و مناسبی پیش بینی کرده و تا جایی که امکان داشته از دختران آسیب دیده از نبود رعایت قانون پشتیبانی داره اما باید توجه داشت که همیشه اهرمای قانونی کافی نیس و فرهنگ سازی در واسه رسیدن به یه هدف قانونی موثرتره.

این وکیل دادگستری اعلام کرد: در بیشتر موارد دلایل کلی ازدواج در سن پایین به دلیل مشکلات فرهنگی، اقتصادی و گاه تعصبای قومیتی و مذهبیه ولی نبود باخبر شدن از قوانین رو نمیشه ندیده گرفت طوریکه در صورت باخبر شدن از قانون و مجازاتای در نظر گرفته شده در این مورد قانون می تونه نقش بازدارنده در ارتکاب این عمل داشته باشه.

یه کارشناس امور خونواده و دانشجوی دکتری حقوق در این مورد گفت: با در نظر گرفتن شرایط زندگی امروز و پیشرفت اشکال جور واجور تکنولوژی که تموم ابعاد زندگی بشر رو تحت تاثیر قرار داده در هر کشوری قانونگذاران باید واسه وضع مقررات مناسب با زندگی امروز شهروندان توجه خاص ای داشته باشن.

محمود مردانی با توضیح دادن این موضوع که ایجاد یه کنوانسیون بین المللی واسه کامل سازی قوانین و همسان کردن اشکال برخورد با بعضی مشکلات به وجود اومده به وسیله فرق در سن ازدواج در قوانین لازمه اضافه کرد: در قوانین ایران هم ناهماهنگی فاحشی در سن عمومی رشد و سن ازدواج مجاز از دید قانونی هست به این صورت که در قانون سن مجاز ازدواج واسه دختران ۱۳ سال و واسه پسران ۱۵ سال عنوان شده اما از طرفی دیگه افراد تا وقتی که به سن ۱۸ سال نرسیده باشن از تصرف در امور مالی ممنوع هستن مگه با اجازه دادگاه صالحه، این در حالیه عقد نکاح هم دارای اثرات مالی مثل مهریه، نفقه و جهیزیه س.