فایل پژوهش: پایان نامه ارشد صنایع : ارزیابی امکان استفاده از نشانگر مولکولی ISSR در بررسی تنوع ژنتیکی عدس
با عنوان : ارزیابی امکان بهره گیری از نشانگر مولکولی ISSR در مطالعه تنوع ژنتیکی عدس
در ادامه مطلب می توانید تکه هایی از ابتدای این پایان نامه را بخوانید
و در صورت نیاز به متن کامل آن می توانید از لینک پرداخت و دانلود آنی برای خرید این پایان نامه اقدام نمائید.
دانشگاه ازاد اسلامی واحد دامغان
پایان نامه ارشد صنایع
با موضوع:
ارزیابی امکان بهره گیری از نشانگر مولکولی ISSR در مطالعه تنوع ژنتیکی عدس
برای رعایت حریم خصوصی نام نگارنده درج نمی گردد
تکه هایی از متن به عنوان نمونه : (ممکن می باشد هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود اما در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل می باشد)
فهرست مطالب
عنوان صفحه
چکیده…………………………………………………………………………………………………………………. 1
فصل اول: مقدمه
1-1- اهمیت و ضرورت انجام پژوهش…………………………………………………………………………. 2
1-2-پرسش پژوهش………………………………………………………………………………………………………… 5
1-3- اهداف پژوهش………………………………………………………………………………………………………… 5
1-4- فرضیه ها………………………………………………………………………………………………………………… 6
1-5- هنر و دانش اصلاح نباتات…………………………………………………………………………………… 6
1-6- چرا گیاهان اصلاح می شوند؟ ………………………………………………………………………….. 7
1-7- تنوع ژنتیکی…………………………………………………………………………………………………………… 7
1-7-1- تنوع ژنتیکی و اهمیت مطالعه ی آن………………………………………………………….. 7
1-7-2- فرسایش ژنتیکی ……………………………………………………………………………………………. 9
1-7-4- هتروزیس………………………………………………………………………………………………………….. 9
1-8- نشانگر مولکولی ……………………………………………………………………………………………………. 10
1-9- انواع نشانگرهای مولکولی ………………………………………………………………………………….. 11
1-9-1- نشانگرهای مورفولوژیکی……………………………………………………………………………….. 11
1-9-2- نشانگرهای بیوشیمیایی ………………………………………………………………………………… 12
1-9-3- نشانگرهای DNA…………………………………………………………………………………………. 13
1-10- انواع نشانگرهای مولکولی جدید …………………………………………………………………… 15
1-10-1- RFLP………………………………………………………………………………………………………….. 15
1-10-2- RAPD………………………………………………………………………………………………………… 16
1-10-3- AFLP………………………………………………………………………………………………………….. 16
1-10-4- SSR……………………………………………………………………………………………………………… 17
1-11- گیاهشناسی عدس …………………………………………………………………………………………… 19
1-12- ویژگی های اندام های رویشی و زایشی عدس …………………………………………. 20
1-12-1- ریشه ……………………………………………………………………………………………………………… 20
1-12-3- برگ ……………………………………………………………………………………………………………….. 21
1-12-4- گل …………………………………………………………………………………………………………………. 22
1-12-5- غلاف ……………………………………………………………………………………………………………… 22
1-12-6- بذر ………………………………………………………………………………………………………………….. 23
1-13- جوانه زنی …………………………………………………………………………………………………………… 23
1-14- سطح زیر کشت و عملکرد گیاه مورد مطالعه …………………………………………… 23
فصل دوم: مروری بر تحقیقات انجام شده
2-1- نشانگرها ………………………………………………………………………………………………………………… 25
2-2- انواع نشانگر …………………………………………………………………………………………………………… 25
2-2-1- نشانگر RAPD …………………………………………………………………………………………….. 25
2-2-2- نشانگر RFLP ………………………………………………………………………………………………. 27
2-2-3- نشانگر AFLP ………………………………………………………………………………………………. 28
2-2-4- نشانگر SSR ………………………………………………………………………………………………….. 30
2-2-4- نشانگر 31
2-2-4-2- نقشه یابی ژنوم ………………………………………………………………………………………….. 32
2-2-4-3- برچسب زنی ژن و گزینش به کمک مارکر ……………………………………….. 32
2-2-4-4- تنوع ژنتیکی و واکاوی فیلوژنتیکی …………………………………………………………… 33
فصل سوم: مواد و روش ها
3-1- تجهیزات و مواد موردنیاز جهت آزمون شیمیایی، میکروبی و PCR …….. 36
3-1-1- تجهیزات مورد بهره گیری ………………………………………………………………………………… 36
3-1-2- مواد مورد بهره گیری …………………………………………………………………………………………. 37
3-1-3- بافرها و محلول ها …………………………………………………………………………………………. 38
3-1-3-1- بافر TBE (TRIS-Boric acid- EDTA) ……………………………….. 38
3-1-3-2- محلول EDTA ………………………………………………………………………………………. 39
3-1-3-3- NaOH ……………………………………………………………………………………………………… 39
3-1-3-4- CTAB BUFFER…………………………………………………………………………….. 39
3-2- خصوصیات مکان آموزشی ……………………………………………………………………………….. 39
3-3- طرح آزمایشی و فاکتورهای مورد مطالعه …………………………………………………….. 40
3-4-1- مواد گیاهی ……………………………………………………………………………………………………… 40
3-4-2- استخراج DNA ژنومی گیاه ……………………………………………………………………… 41
3-4-2-1- استخراج DNA ژنومی به روش CTAB ……………………………………….. 41
3-4-2-2- نحوه تهیه ژل الکتروفورز ………………………………………………………………………… 42
3-5- انجام واکنش PCR …………………………………………………………………………………………… 43
3-6- مواد لازم جهت انجام PCR ……………………………………………………………………………. 43
3-6-1- آغازگر ……………………………………………………………………………………………………………….. 43
3-6-2- آنزیم Taq DNA Polymerase …………………………………………………………. 44
3-7- تنظیم شرایط برای PCR ………………………………………………………………………………… 44
3-8- الکتروفورز و رنگ آمیزی محصول PCR …………………………………………………….. 46
3-9- تجزیه و تحلیل داده ها ……………………………………………………………………………………… 46
فصل چهارم: نتایج و بحث
4-1- جوانه زنی و سبز شدن گیاهان ……………………………………………………………………….. 4٧
4-2- کمیت و کیفیت DNA استخراجی ………………………………………………………………. 4٨
4-4- روابط فیلوژنتیک بین ژنوتیپ ها ……………………………………………………………………… ٤٩
فصل پنجم: نتیجه گیری
5-١- نتیجه گیری …………………………………………………………………………………………………………. 5٢
5-٢- بحث ………………………………………………………………………………………………………………………. 5٣
5-٣- پیشنهادات ……………………………………………………………………………………………………………. 5٤
منابع فارسی …………………………………………………………………………………………………………………….. 5٥
منابع انگلیسی ………………………………………………………………………………………………………………….. 6٣
چکیده انگلیسی 6٧
چکیده
حبوبات دانههای خوراکی هستند که به خانواده بقولات تعلق دارند. حبوبات بعد از غلات مهمترین منبع غذایی بشر به حساب میآیند. عدس زراعی گیاهی از جنس Lens، گونه culinaris متعلق به تیره لگومینوزه، زیرخانواده پروانهآسا، از قبیله Vicieae میباشد. عملیات اصلاحی در عدس در مقایسه با سایر محصولات مهم زراعی از قدمت کمتری برخوردار می باشد و فعالیت نسبتا جدیدی می باشد. با در نظر داشتن این موضوع لزوم تعيين تنوع ژنتيكي در اين گياه از اهميت ويژه اي برخوردار می باشد و بهره گیری از روش هاي جديد ارزيابي تنوع ژنتيكي به مقصود انتخاب والدين دو رگ و تعيين ميزان قرابت ارقام ضروري مي باشد. دراين ارتباط بهترين روش بهره گیری از نشانگرهاي مولكولي مي باشد، زيرا تعيين تنوع به وسيله نشانگرهاي مورفولوژيكي با در نظر داشتن اثرات متقابل محيط و ژنوتيپ و فنوتيپ گياهان، كارايي شاخص هاي مورفولوژيكي را كم مي نمايد. در اين مطالعه به مقصود بررسي تنوع ژنتيكي 18 توده عدس خراسان شمالی از نشانگر مولكولي ISSR كه مبتني بر PCR می باشد، بهره گیری گردید. براي استخراج DNA از روش CTAB بهره گیری گردید و تكثير ژنوم نمونه ها با بهره گیری از 10 پرایمر اختصاصی ISSR انجام پذیرفت. سپس با الكتروفورز ژل آگارز و رنگ آميزي با اتيديوم برومايد، قطعات تكثير شده مورد ارزيابي قرار گرفتند که از مجموع 125 باند تولید شده 32 باند منومورف و 93 باند از آنها چند شکل بودند. درصد چند شکلی برای هر آغازگر از 5/28 درصد برای آغازگر E55تا 3/92 درصد برای آغازگر B22متغییر بود. در این مطالعه توزیع مقادیر PIC بین 28/0 تا 49/0 با میانگین 45/0 متغییر بود. شاخص نشانگر در آغازگر های مورد مطالعه بین 9/7 تا 2/45 قرار داشت. بیشترین مقدار شاخص نشانگر متعلق به آغازگر B22 بود که نشان دهنده قدرت تفکیک بالاتر این آغازگر در مقایسه با سایر آغازگرها می باشد. که با در نظر داشتن میزان محتوای اطلاعات چند شکلی آغازگرها وشاخص نشانگر، آغازگرهای B22 و RA3 و RR1 در مطالعه تنوع ژنتیکی مناسب میباشند. میزان فاصله ژنتیکی ژنوتیپها با بهره گیری از روش UPGMA و در نرمافزار NTSYS محاسبه و ارتباط ژنوتیپها با بهره گیری از دندروگرام نشان داده گردید. دندروگرام حاصل از تجزیه و تحلیل مجموع الگوهای باندی حاصل از پرایمرهای مورد بهره گیری، تودهها را در سطح 5/61 درصد به 4 گروه تقسیم نمود. با در نظر داشتن اهداف این پژوهش میتوان به این نتایج رسید که مطالعه تنوع ژنتیکی تودههای عدس با بهره گیری از نشانگر مولکولی ISSR امکان پذیر بوده و با بهره گیری از این نشانگر میتوان تودههای مورد مطالعه را به گروههای مختلف تقسیمبندی نمود. همچنین به وسیله فاصله ژنتیکی به دست آمده بین تودهها، با در نظر داشتن درصد تشابه آنها میتوان تودهها با فاصله ژنتیکی بیشتر را جهت بهره گیری در مراکز تحقیقاتی جهت تولید بذور هیبرید با هتروزیس مطلوب بهره گیری نمود.
کلمات کلیدی: تنوع ژنتیکی، چندشکلی، عدس، نشانگر، ISSR
فصل اول : مقدمه
بقولات از متنوعترین تیرههای گیاهی جدا گلبرگ بوده که بعد از تیره کاسنی و ثعلب در رده نهاندانگان قرار دارند. این تیره مشتمل بر حدود ٧٥٠ جنس و ٢٠٠٠ گونه میباشد (هیکی و کینگ، ١٩٩٧)[1]. از ویژگیهای مشترک تیره بقولات میتوان به وجود تخمدان یک برچه و آزاد، که پس از رسیدن تشکیل میوهای بنام لگوم یا غلاف (نیام) را میدهد، تصریح نمود (مجنون حسینی، ١٣٨٧).
حبوبات دانههای خوراکی هستند که به خانواده بقولات تعلق دارند (اسدیچالشتری و همکاران، ١٣٨٥). حبوبات بعد از غلات مهمترین منبع غذایی بشر به حساب میآید. پروتئین حبوبات در جوامع بشری به خصوص اقشار کم درآمد تأثیر مهمی در تغذیه اعمال میکند تا به آن حد که به گوشت فقرا معروف شده می باشد (کوچکی و بنایان، ١٣٧٥). گیاهان خانواده لگومینوزه، در دوران کرتاسه پیدا شدهاند و به شرایط مرطوب آن وقت، که مشابه شرایط گرم و مرطوب امروزی می باشد، سازگار شدند. بطور کلی اکثر گیاهان خانواده لگومینوزه به مناطق گرم سازگار شدهاند. اما یکی از زیرخانوادههای آن، یعنی پروانهآساها، دارای انعطاف زیادی بوده و به مناطق معتدل و سرد معتدله سازگار شدهاند (کوچکی، ١٣٨٨). این گیاهان منبع مهم ویتامینهایی مانند ریبوفلاوین، ویتامین ب و کاروتن میباشند و از لحاظ اسیدهای آمینه ضروری مخصوصا لیزین که کمبود آن در غلات هست غنی هستند (سینگ و همکاران، ١٩٨٢)[2]. طبق مطالعات انجام شده ترکیب مناسبی از پروتئین حبوبات با غلات میتواند سوء تغذیه و کمبود اسیدهای آمینه را برطرف کند. در کشورهای در حال توسعه تقریبا یک چهارم نیاز پروتئینی توسط حبوبات تامین میگردد و عدس با دارا بودن حدود ٢٨ درصد تأثیر مهمی را در تغذیه مردم اعمال میکند (پارسا و همکاران، ١٣٨٤). در میان گیاهان مناطق خشک و نیمه خشک، عدس مانند گیاهانی می باشد که غالبا در اراضی حاشیهای و در خاکهای نه چندان حاصلخیز کشت میگردد. این گیاه همچنین قادر می باشد که از طریق تثبیت نیتروژن موجب بهبود حاصلخیزی خاک گردد (استاویر و همکاران، ٢٠٠٣)[3]. مهمترین قاره تولید کننده عدس آسیاست که ٦٨ درصد کل تولید جهان را در اختیار دارد (توکلی، ١٣٨٢). معمولا گونههای عدس را به دو گروه اصلی تقسیم میکنند (کوچکی و بنایان، ١٣٧٥) :
١-میکرواسپرما[4] : با بذرهای ریز گرد به قطر ٢ تا ٦ میلیمتر که رنگ پوسته بذر آن از زرد کمرنگ تا سیاه متغیر می باشد.
٢-ماکرواسپرما[5] : در این گروه بذرهای بزرگتر و پهنتر هستند و رنگ پوسته بذر سبز کمرنگ می باشد. این گروه از گیاهان دارای غلافها و برگچههای بزرگتری نسبت به گروه قبلی هستند. بطور کلی گیاهان میکرواسپرما قدیمیتر بوده و گیاهان ماکرواسپرما از میان آنها انتخاب شدهاند.
عدس نسبت به سایر حبوبات دارای مدت پخت کوتاهتری می باشد و راحتتر هضم میگردد (وب و هوتین، ١٣٧٦)[6]. عدس در رفع یبوست و اختلالات رودهای مفید می باشد، همچنین در جلوگیری از سکته نیزموثر میباشد. مرهم خمیر عدس جهت التیام زخمهای باقی مانده از آبله در طب سنتی توصیه شده می باشد (مجنون حسینی، ١٣٨٧). مقدار پروتئین عدس با باقلا برابر و از نخود بیشتر می باشد. عدس سرشار از آهن می باشد و همچون باقلا و نخود منبع خوبی برای تیامین و نیاسین بوده، اما از نظر ویتامین B و کاروتن نسبتا فقیر می باشد (نامدار و همکاران، ١٣٧٤). اگرچه عدس اساسا در تغذیه بشر بهره گیری میگردد اما از آن در تغذیه حیوانات به ویژه ماکیان نیز بهره گیری میگردد. کاه و دیوارههای غلاف و بقایای ناشی از کوبیدن آن از ارزش تغذیهای زیادی برای دام برخوردارند (وب و هوتین، ١٣٧٦).
عدس یکی از قدیمیترین گیاهان زراعی می باشد که منشاء آن خاکهای حاصلخیز خاور نزدیک میباشد. قدمت این گیاه به شروع کشاورزی باز میگردد. در مقبره فراعنه مصر آثار خمیری محتوی عدس پخته بدست آمده می باشد. نویسندگان یونانی در آثار خود به نام عدس تصریح داشتهاند و به نظر میرسد که این گیاه به عنوان هدیهای برای خدایان مورد بهره گیری قرار میگرفته می باشد. رومیان نیز ارزش زیادی برای عدس قائل بودهاند بهطوری که آن را از مصر وارد میکردهاند (کوچکی و بنایان، ١٣٧٥). نام عدس در کتابهای مقدس دینی نظیر انجیل و قرآن ذکر گردیده می باشد. در قرآن (سوره بقره) عدس یکی از محصولات زمینی بوده
که یهودیان از موسی(ع) خواستند که از خداوند برایشان درخواست نماید (وب و هوتین، ١٣٧٦). یکی از قدیمیترین آثار گیاهان خوراکی بقایای عدس می باشد که مربوط به ٧٥٠٠ تا ٨٥٠٠ سال قبل از میلاد مسیح میباشد (پارسا و باقری، ١٣٨٧).
به نظر میرسد که عدس در منطقهای بین جنوبغربی ترکیه و ترکمنستان از نژادهای وحشی خود اهلی شده می باشد و به سمت نیل، یونان، اروپای مرکزی و متعاقب آن به سمت دانوب گسترش یافته باشد. بر اساس نظریههای موجود عدس به دلیل نیازهای متفاوت اکولوژیکی موجود در گونههای وحشی، پراکنش متفاوتی داشته و به مناطقی با شرایط مدیترانهای و همچنین در نواحی کوهپایهای جنوبغربی آسیا سازگار شده می باشد (کوچکی و بنایان، ١٣٧٥).
اصلاح کنندگان نباتات که در جهت دستیابی به تنوع ژنتیکی موجود در کلکسیون ژرمپلاسم[7] فعالیت میکنند، نیاز به داشتن اطلاعاتی در مورد میزان تنوع دارند. عملیات اصلاحی در عدس در مقایسه با سایر محصولات مهم زراعی از قدمت کمتری برخوردار می باشد و فعالیت نسبتا جدیدی می باشد. بهبود در عدس اکثرا بر اساس معرفی مواد انتخاب شده برای سازگاری به نواحی خاصی بوده می باشد. در نتیجه بیشتر ارقام مورد بهره گیری امروزی بر اثر انتخاب در جمعیتهای نامتجانس بدست آمده و از عملیات هیبریداسیون بهره گیری نشده می باشد. پیشرفت با بهره گیری از این روش محدود به تنوع موجود در این تودهها و پیشرفتهای اصلاحی بعدی بستگی به هیبریداسیون و انتخاب خواهد داشت. کلکسیونهایی برای حفاظت از ژرمپلاسم عدس در آمریکا، هندوستان و سوریه ایجاد شده و از این نظر که تنوع ژنتیکی مورد نیاز برنامههای اصلاحی هیبریداسیون را فراهم میکند ارزشمند می باشد.
با بهره گیری از روشهای انتخاب تودهای[8] والدین خالص در داخل ژرمپلاسم یا نژادهای بومی میتوان به سهولت و سرعت به پیشرفتهای قابل توجهی دست پیدا نمود. این روشها میتوانند در کوتاه مدت نیاز به واریتههای[9] اصلاح شده و همچنین مواد ژنتیکی یکنواخت مورد نیاز در برنامههای هیبریداسیون[10] را فراهم کنند.
انتخاب تودهای دو نوع گزینش را دربر میگیرد :
١-حذف تیپهای نامطلوب از یک مخلوط یا جمعیتهای متنوع و برداشت گیاهان باقیمانده به صورت مخلوط.
٢-شناسایی تیپهای برتر در جمعیت از طریق علامتگذاری و یا هر روش دیگر و برداشت آنها به صورت مخلوط، نتیجه نهایی این دو روش کاهش فراوانی ژنوتیپهای نامطلوب و افزایش فراوانی ژنوتیپهای مطلوب خواهد بود.
انتخاب تودهای ممکن می باشد در هر نوع از منبع ژنتیکی (مثل نژادهای بومی، جمعیتهای هیبرید) که دارای تغییرات ژنتیکی کافی باشد و موفقیت را تضمین کند انجام گردد (وب و هوتین، ١٣٧٦).
از آنجا که تنوع، اساس هر برنامه اصلاحی می باشد، به طوری که موفقیت یک برنامه اصلاحی به طبیعت و یا حجم و تنوع موجود در مواد ژنتیکی بستگی دارد. وجود حداکثر تنوع، بزرگترین شانس برای نائل شدن به موفقیت در گزینش محسوب میگردد (میشرا و همکاران، ٢٠٠٧)[11]. با در نظر داشتن این که ایران یکی از مراکز تنوع عدس در جهان بوده و حتی پراکندگی دو گونه وحشی آن (Lens cyanea و Lens orientalis) نیز گزارش شده می باشد (آقایی و همکاران، ١٣٨٣)، انتظار میرود تنوع زیادی در میان تودههای بومی این محصول پیدا نمود گردد. تنوع ژنتیکی بین و داخل جمعیتهای گونههای گیاهی، یکی از موارد اصلی مورد مطالعه بهنژادگران و متخصصان ژنتیک میباشد (هایوارد و بریز، ١٩٩٣)[12]. مور و کولینز دریافتند که در نظر داشتن ژرمپلاسم گیاهان در طول نگهداری آنها، جهت پیشبینی پتانسیل ژنتیکی و بهره گیری از آن در برنامههای اصلاحی ضرووری می باشد (مور و کولینز، ١٩٩٣)[13]. در استان خراسان شمالی عدس با سطح کشت ٢١٣١٢ هکتار که ٢٠٩٠٠ هکتار آن دیم میباشد و با مقدار تولید ٨٣٦٣ تن بیشترین تولید و سطح کشت در بین سایر حبوبات را به خود اختصاص داده می باشد که این مطلب خود اظهار کننده جایگاه ویژه این محصول در استان میباشد. با در نظر داشتن اهمیت گیاه عدس، انجام اقدامات اصلاحی در آن امری بسیار مهم میباشد.
آیا امکان مطالعه تنوع ژنتیکی تودههای بومی عدس استان خراسان شمالی با بهره گیری از نشانگر مولکولی ISSR [14] هست؟
آیا در بین تودههای مورد مطالعه تنوع ژنتیکی هست؟
١-٣-اهداف پژوهش
ارزیابی امکان بهره گیری از نشانگر مولکولی ISSR در مطالعه تنوع ژنتیکی[15] عدس
مطالعه تنوع ژنتیکی تودههای عدس مورد مطالعه با بهره گیری از نشانگر مولکولی ISSR
تعیین میزان فاصله ژنتیکی بین تودههای مورد مطالعه و بهره گیری از اطلاعات به دست آمده در مراکز تحقیقاتی
١-٤-فرضیهها:
تنوع ژنتیکی بین تودههای بومی عدس استان خراسان شمالی هست.
برای تشخیص تنوع ژنتیکی عدس، میتوان از نشانگرهای مولکولی بهره گیری نمود.
روش ISSR روش مناسبی برای مطالعه تنوع ژنتیکی می باشد.
١-٥-هنر و دانش اصلاح نباتات
هنر اصلاح نبات به مهارت اصلاح کننده در نظاره و تشخیص خصوصیات اقتصادی، محیطی، تغذیهای یا ارثی وابسته می باشد. قبل از اینکه اصلاح کنندگان، آگاهی و دانش کنونی را کسب نمایند، به گونه عمده به مهارت و داوری خود در انتخاب گیاهان جدیدی که به طریق بذر یا رویشی تکثیر میگردید تکیه داشتند. پس انتخاب، قدیمی ترین شکل اصلاح نبات بود (اسلیپر و پولمن، ١٣٨٧)[16].
اگرچه، گیاهان زراعی در آغاز به واسطه نتایج جستجوی غیرهدفمند بشر (برای منابع مناسب غذا) رو به تکامل نهادند اما امروزه این امر بیشتر از طریق برنامه های اصلاحی مدبرانه حاصل می گردد. در حالیکه تغییرات در فعالیتهای زراعی و مکانیزاسیون کشاورزی، تاثیر چشمگیری بر بهرهوری زراعی داشته اند، بهبود عملکرد اغلب گیاهان به سبب بهبود ژنتیکی آنها بوده می باشد. علیرغم پیشرفتهای حاصله، بهبود بیشتر عملکرد و کیفیت محصولات، به سبب رشد جمعیت، افزایش قیمت نهادههایی زیرا آب، کود و انرژی و ملاحظات مربوط به اثرات کودها و سموم شیمیایی بر زیستبوم و تغییر سریع سلایق مصرف کنندگان، مورد درخواست مستمر قرار دارد (دروسی و سالر،١٩٨٣؛ بکمن و سولر، ١٩٩٤)[17]. با پیشرفت دانش ژنتیک و سایر علوم گیاهی وابسته، اصلاح نباتات به علم تبدیل گردید. اصلاح نباتات بر پایهی تشخیص ژن به عنوان واحد وراثت، روشهای تغییر و تحول ژنی و تأثیر رفتار ژنتیکی، که امکان برآورد دقیق نتایج حاصل از تغییر و تحول ژنی را میدهد بنیان نهاده گردید. ژنها با آثارشان بر روی ظهور قابل نظارهی صفات گیاهی نظیر پاکوتاهی یا پا بلندی یا رنگ سفید یا صورتی گل شناسایی میشدند. از طریق دگرگردهافشانی مهار شده ترکیبات ژنی ویژهای از صفات مطلوب مختلف به داخل یک رقم گیاهی ادغام میگردید. اخیرا دانش ژنتیک مولکولی برای پیشرفت اصلاح نبات، به سطح بالاتری از تکنیک تجربی ارائه گردیده می باشد. ژنتیک مولکولی در توصیف ساختار شیمیایی [18]DNA، مادهای که سازندهی ژن می باشد، مشارکت دارد (اسلیپر وپولمن, ١٣٨٧).
هدف اصلاح نبات تغییر وراثت گیاهی به روشهایی می باشد که عملکرد گیاهی را بهبود بخشد. بهبود عملکرد گیاهی از راههای بسیاری مورد اقدام قرار میگیرد. معمولا اهداف اصلی بهنژادی افزایش عملکرد و کیفیت می باشد اگرچه محصول برداشتی دانه، علوفه، الیاف، میوه، غده، گل و یا سایر اندامهای گیاهی باشد، منشا اصلی غذای مردم جهان میباشند. عملکرد بالاتر محصولات گیاهی تاثیر مهمی در تامین غذای فراوان و سودمندتر شدن کشاورزی و کاهش هزینهی محصولات غذایی برای مصرف کننده بر عهده دارند. بهنژادی برای بهبود کیفیت در غذاهای گیاهی، موجب مغذیتر شدن محصول و افزایش سهولت در تهیه غذا یا کاهش حضور ترکیبات سمی میگردد. افزایش سلامت گیاه بر اثر بهنژادی، که منجر به مقاومت در برابر بیماری و آفت میگردد، عملکرد و کیفیت محصول را در محیطی با عملیات زراعی مطلوب افزایش میدهد و مصرف سموم شیمیایی را کاهش میدهد (اسلیپر و پولمن, ١٣٨٧).
تعداد صفحه :75
قیمت : چهارده هزار و هفتصد تومان