مقاله

دانلود فایل پژوهش: پایان نامه ارشد رشته کشاورزی : بررسي تغييرات اسانس حاصل از گياه به­ ليمو

با عنوان : بررسي تغييرات اسانس حاصل از گياه به­ ليمو

در ادامه مطلب می توانید تکه هایی از ابتدای این پایان نامه را بخوانید

و در صورت نیاز به متن کامل آن می توانید از لینک پرداخت و دانلود آنی برای خرید این پایان نامه اقدام نمائید.

دانشگاه آزاد اسلامي

واحد دامغان

دانشکده کشاورزی

پايان نامه برای دريافت درجه کارشناسی ارشد در رشته مهندسی کشاورزی علوم باغباني

گرايش فيزيولوژي و اصلاح گياهان دارويي ومعطر

عنوان

بررسي تغييرات اسانس حاصل از گياه به ­ليمو در شرايط كشت بافت و مزرعه

استاد راهنما

دکتر کمال قاسمي بزدی

استاد مشاور

دکتر بهاره كاشفي

برای رعایت حریم خصوصی نام نگارنده درج نمی گردد

تکه هایی از متن به عنوان نمونه : (ممکن می باشد هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود اما در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل می باشد)

چکیده

جنس Lippia داراي بيش از 200 گونه می باشد كه در اين بين گونه Lippia citriodora L. داراي ارزش بالاي دارويي مي­باشد. اين گياه به دليل اهميت فراوان اقتصادي در صنايع غذايي، داروسازي و عطرسازي در قسمت‌هاي مختلفي از ايران كشت و كار مي­گردد و گونه­هاي بومي­ نيز از جنس Lippia در مناطق گرمسيري و نيمه­گرمسيري كشور هست. بدين مقصود دو آزمايش جداگانه در شرايط درون شيشه‌اي و مزرعه‌اي انجام گردید. در شرایط آزمایشگاهی سه آزمايش جداگانه با بهره گیری از طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار انجام گردید و در آن اثر 13 تیمار مختلف هورمونی (BAP، NAA، 2,4-D و كينتين) و اثر زمان بر میزان كالوس‌زايي و باززایی ريزنمونه‌هاي به‌ليمو مطالعه گردید. با در نظر داشتن نتایج تجزيه واریانس در آزمايش درون شيشه‌اي در غلظت‎های مختلف هورمونی، صفت‎های ریشه‎زایی، ساقه‎زایی، کالوس‎زایی، تغییررنگ، تغییرشکل در سطح يك درصد معنی‌دار شدند. در مقايسه‌ي ميانگين بين تيمارهاي مورد بررسي مشخص گردید كه محیط کشت MS12 حاوي 3/0 ميلي‌گرم بر ليتر اكسين NAA بدون سيتوكنين براي صفت‌هاي ريشه‌زايي، كالوس‌زايي، زنده‌ماني، تغيير رنگ و تغييرشكل به‌ترتيب با 8/63، 6/91، 100، 2/97 و 2/92 درصد بهترين تيمار هورمونی بود، ولي در مورد ساقه‌زايي، محيط كشت MS بدون هورمون با 3/68 درصد بيشترين تعداد نوساقه‌ها را ایجاد نمود. در آزمايش مزرعه‌اي نیز از بين چهار سطح كودي مختلف شامل صفر، 50 و 100 كيلوگرم در هكتار ازته و غلظت سه در هزار NPK بر روي صفات مورفولوژيكي و ميزان عملكرد گياه به­ليمو، تيمار 50 كيلوگرم در هكتار كود ازته بهترين نتايج را در بر داشت.

کلید واژه: به‌لیمو، كالوس‌زايي، ساقه‌زايي، ريشه‌زايي، ترکیبات هورمونی، کود ازته.

1-1 گياهان دارويي

1-1-1 اهميت كشت گياهان دارويي

با ظهور داروهاي شيميايي و بيولوژيك، تأثیر و اهميت گياهان دارويي در تأمين سلامت بشر، در معرض فراموشي قرار گرفت. اما با گذشت زمان، استقبال از گياهان دارويي با رشد قابل توجهي روبرو شده می باشد. به­نظر مي­رسد مردم جهان از يك سري نارسايي­هاي طب مدرن خسته شده­اند و به‌گونه روز افزون به‌سمت داروهاي گياهي روي مي­آورند. اصولاً زماني كه قانون ابن­سينا را در غرب به آتش كشيدند و ادعا كردند شيمي، مولكول و فيزيولوژي را شناخته­اند، طب به انحراف كشيده گردید. به­طوري كه هم­اكنون طب مدرن توانايي حل بسياري از مشكلات بشر را ندارد و طي سال­هاي اخير در كتب درسي به اين موضوع اعتراف كرده­اند. به­همين دليل، امروزه حدود 50 درصد داروهاي توليد شده در جهان منشاء طبيعي دارند كه با تغييراتي به­عنوان دارو مورد بهره گیری قرار مي­گيرند. كه نيمي از اين مقدار از منابع معدني، حيواني و باكتريايي بدست مي­آيد و نيمي ديگر منشاء گياهي دارد. براي مثال، تمام هورمون­هاي مصرفي گياهي هستند و از گياهان مختلفي نظير سيب­زميني مكزيكي، شنبليله و غيره به­دست مي­آيند. همچنين تركيباتي مثل وين­بلاستين و وين­كريستين كه از داروهاي ضدسرطان هستند از گياه بدست مي­آيند و يا گليكوزيدهاي قلبي مانند اين گروه داروها محسوب مي­شوند (قاسمي دهكردي و همكاران، 1380).

گياهان دارويي يكي از مهم‌ترين منابع دارويي مي­باشند كه از هزاران سال پيش كاربرد داشته­اند. سازمان بهداشت جهاني تخمين زده می باشد كه بيش از 80 درصد از مردم به­صورت سنتي و يا مدرن از گياهان دارويي بهره گیری مي­كنند. بعلاوه برخي از داروهاي شيميايي نيز با الگوبرداري از مواد گياهي ساخته شده­اند (تريپاتي[1] و تريپاتي، 2003).

در قرن اخير دانشمندان به زيان­هاي ناشي از سموم شيميايي، مواد افزودني، اسانس و طعم­دهنده­هاي مصنوعي كاملاً پي­برده­اند و بروز انواع سرطان­ها و بيماري­هاي مختلف تأييدكننده اين موضوع مي­باشند. بر اين اساس كشورهاي پيشرفته كه داراي امكانات تحقيقاتي گسترده‌اي در مورد شناسايي اين مواد مضر بوده‌اند، تصميم گرفته­اند كه در چند سال اخير كليه­ي مواد مصرفي شيميايي را از مواد غذايي، دارويي، آرايشي و بهداشتي بتدريج حذف نموده و بجاي آن از منابع گياهي بهره گیری كنند .كشور ما داراي غني­ترين منابع گياهي از نظر مقدار و تنوع در سطح جهان مي­باشد .هم­اكنون كشورهاي پيشرفته پي به ارزش گياهان دارويي و صنعتي برده و درصدد كشت و پرورش آنها در ساير كشورهاي فقير شده­اند. شناسايي گياهان اسانس­دار گامي مهم در جهت اهلي كردن و ترويج شيوه­هاي صحيح بهره­برداري و بهره گیری از اين گياهان مي‎باشد. گياهان دارويي اسانس­دار تأثیر مهمي در زندگي بشر دارند و در ايران از سابقه طولاني برخوردار مي­باشند (موسويان و بصيري، 1378).

در گذشته گياهان دارويي جمع­آوري شده از طبيعت براي رفع نيازهاي بازار كافي بود، طي ساليان گذشته تعدادي از گونه­هاي پرمصرف در خطر انقراض قرار گرفته­اند، براي رفع نيازهاي فزاينده به داروهاي گياهي، گياهان بايستي كشت شوند، علاوه بر اطمينان از منابع كافي كشت گياهان دارويي باعث توليد مواد خام دارويي با كيفيت يكنواخت و خصوصيات شناخته شده مي­گردد. از سوي ديگر تامين مواد اوليه براي صنايع داروسازي نياز به افزايش توليد محصول در واحد سطح دارد كه علمي­ترين و اقتصادي­ترين روش دستيابي به­اين مهم افزايش كارايي نهاده­هاي مورد بهره گیری در زراعت گياهان دارويي مي­باشد (توماس[2]، 2000).

كشت يك گياه دارويي از نظر اقتصادي وقتي مقرون به­صرفه می باشد كه متابوليت­هاي ثانويه آن به­حد مطلوب رسيده باشد، با شناخت عوامل محيطي موثر در توليد و انتخاب ارقام گياهي مناسب مي­توان به­حد اكثر مقدار محصول دست يافت (اميدبيگي، 1386). در مناطقي مثل ايران وجود نور فراوان يكي از منابع مهم و بالقوه در توليد گياهان دارويي می باشد كه بايد يا مناسب­ترين روش­ها از آن بهره گیری كرد (اميدبيگي، 1386). در شرايطي كه هيچ­گونه محدوديت عوامل محيطي وجود نداشته باشد، توليد ماده خشك گياهي با مقدار نور جذب شده متناسب می باشد (مونتيس[3]، 1994).

1-1-2 تاريخچه گياهان دارويي

با نظري اجمالي به فرهنگ مصرف داروهاي گياهي در ايران می­توان متوجه ميراث با ارزش اين گياهان در طب غني سنتي ايران گردید. از طرفي فلات وسيع ايران از اقليم­ها و محيط­هاي گوناگون برخوردار می باشد، به­همين دليل بيش از 7500 گونه گياهي مختص به ايران می باشد. از اين رو به­حق، فلور ايران يكي از منابع داروخيز جهان محسوب مي­گردد. از آنجايي كه گياهان وحشي در محدوده­هاي جغرافيايي گسترده­اي يافت مي­گردد، جمع­آوري و دسترسي به آنها از نظر اقتصادي مقرون به­صرف نيست و بهره گیری از گياهان وحشي جوابگوي صنايع داروسازي نخواهد بود و چنين بهره گیری­ي انبوه از گياهان طبيعت مسلماً موجب نابودي آنها خواهد گردید. از اين رو نسبت به كشت اين گياهان در سطوح زراعي اقدامات مفيدي در سطح كشور انجام شده می باشد. گزارش شده می باشد كه بشر دير و يا زود چاره­اي به­غیر از بازگشت به طبيعت خود نخواهد داشت. از اين رو، در كشورهاي توسعه يافته اقدامات وسيعي را در توسعه و پيشرفت كشت و بهره گیری از گياهان دارويي انجام شده می باشد. اميد می باشد در كشور ما با تربيت نيروي متخصص و فرهنگ­سازي بهره گیری از گياهان دارويي، از اين نعمت الهي بي­نصيب نمانيم (ابراهيم­پور و عيدي­زاده، 1388).

ابن­سينا، دانشمند و پزشك نامدار ايراني در سال­هاي 428-370 هجري مطابق با 980-1037 ميلادي كه در غرب او را به­نام آويسينيا مي‌شناسد و پس از انقراض تمدن يونان او را بزرگ‌ترين دانشمند جهان و به اشتباه، عرب دانسته­اند (زیرا كتاب­هاي او به عربي نوشته شده می باشد). در جلد دوم كتاب قانون في­الطب بيش از 800 نمونه گياه طبي و غذايي را نام مي­برد كه از آن ميان 541 گياه و مشتقات آنها داراي توصيف كاربردي و صفات ريخت­شناختي هستند. او اختلاف شكل و صفات گياهان مشابه يا نزديك به هم را (براي اجتناب اشتباه آنها از يكديگر) با توجه خاصي در كتاب “قانون” توضيح مي­دهد و در مورد چگونگي بهره گیری از مشتقات گياهان دارويي و كاربرد آنها، با ترتيبي خاص، معين و نظام يافته به توضیح و تفصيل آنها مي­پردازد (زارع­زاده، 1383).

آلبرت ماگنيوس[4] اين كشيش كه در نوشته‌ها به آلبرت بوستادت بيشتر معروف می باشد، در سال‌هاي 1193-1280، بعد از ابن­سينا و بيروني در ايام و بحران فكري قرون وسطي اروپا، درمورد طب و تاريخ طبيعي و همچنين گياه­شناسي كتابي به نام رستني­ها، دو وژتابليس[5] را نوشت. محتويات و نحوه نگارش اين كتاب، به خوبي نشان مي­دهد كه آلبرت كبير نيز تحت تأثير شديد تئوفراست و ديگر دانشمندان و قدماي رم و يونان مورد قبول كليسا قرار داشت و در عين حال، برخي مشاهدات خود را نيز در اين كتاب آورده می باشد (زارع­زاده، 1383).

ايرانيان از ديرباز و حتي پيش از ديگران در زمينه گياهان دارويي و كاربرد درماني آنها از دانش پيشرفته‌اي برخوردار بوده­اند. نمونه بارز آن كتاب باستاني اوستاست .در«ونديداد» يكي از پنج كتاب تشكيل­دهنده اوستا (كه در مجموع دست­كم 2500 سال پيشينه دارد)، بخش­هاي پرشماري به گياه درماني، معرفي گياهان دارويي و كاربرد آنها اختصاص يافته می باشد. اما متأسفانه در لشكركشي اسكندر مقدوني، كتابخانه معروف اسكندريه در آتش­سوزي اکثراً نابود گردید و بيشتر منابع و آثار و كتاب­هاي جمع­آوري شده در آن سوخت و خاكستر گردید. بدين ترتيب، سوابق گياه­شناسي شرق كهن در دو تمدن ايران و مصر بر اثر اين آتش­سوزي­ها، فاقد هر گونه مدرك ديرينه شناخت گياهان دارويي و خواص آنها گرديد. متأسفانه بعدها نيز بر اثر تخريب قلاع فرقه اسماعيليه و آتش زدن كتابخانه­هاي آن بوسيله هلاكوخان مغول، بقيه آثار مكتوب گياهان دارويي، كه توسط اين فرقه جمع­آوري شده بود، از ميان رفت، تا اينكه در قرن هشتم و نهم ميلادي، اطباء ايراني رونق خاصي به طبابت ايران و جهان بخشيدند. بطوريكه با پيدا شدن دانشمندان و نوابغي نظير ابوعلي­سينا و محمد زكرياي رازي با انشار كتاب­هاي معروف خود (قانون و الحاوي) پيشرفت­هاي زيادي نصيب ملت ايران و جهانيان گرديد. اين پيشرفت­ها همچنين در قرون بعد نيز ادامه يافت. در قرن 13 ميلادي، ابن­بيطار، اختصاصات متجاوز از 14700 گياه را كه خود شخصاً مي­شناخت را در كتابش توضیح داد (دوازده امامي، 1386؛ زارع­زاده، 1383).

1-2 به ليمو

1-2-1 تاريخچه و معرفي به­ليمو

گیاه به­ليمو (شکل 1-1) با نام علمی Lippia citriodoraاز خانواده شاه­­پسند (Verbenaceae) (مظفریان، 1389؛ زرگری، 1375)، این گیاه بومی آمریکاي جنوبی می باشد (زرگری، 1375) و به­نام پزشک گیاه­شناسی موسوم به Lippi که در سال­های 1678 تا 1704 میلادی می­زیسته و در حبشه به­قتل رسید، نامگذاری شده می باشد (زرگري، 1375). در فرهنگ گیاه­درمانی ایران، برگ­هاي این گیاه به­صورت دم­کردنی به­مقصود آرامبخش، ضدتشنج و برطرف­کننده تپش قلب و سرگیجه مصرف دارد (امین، 1388). تا 100 سال پيش فقط به­عنوان يك گونه زينتي شناخته مي­گردید، ولي امروزه به­دليل اهميت فراوان اقتصادي آن در صنايع غذايي و عطرسازي در اكثر كشورها مانند در ايران و به ويژه در استان گلستان كشت شده و به خوبي پرورش مي­يابد. امروزه اين گياه در شمال كشورمان كشت و كار مي­گردد و گونه­هاي بومي آن از جنس Lippia در مناطق گرمسيري و نيمه‌گرمسيري كشورمان هست (امين، 1370).

 1-2-2 به­ليمو (Lemon verbena) از نظر رده­بندي گياهي

به‌ليمو از سلسله­ي Planta، شاخه­ي Magnoliophyta، رده­ي Magnoliopsida، راسته­ي Lamiales، خانواده Verbenaceae، جنس Aloysia، و گونه­ي A. triphylla، می باشد(آنونيموس[6]، 2007).

1-2-3 گياه­شناسي به­ليمو

به­لیمو درختچه­ای کوچک به ارتفاع تا 90-100 سانتیمتر، با شاخه­های شیاردار و کم و بیش زبر برگ­ها در چرخه­های 3 یا 4 تایی، سرنیزه­ای، به­طول 5- 5/7 سانتیمتر، با دمبرگ کوتاه، کامل یا در میانه دندانه­دار، بدون کرک، در سطح تحتانی به­انبوهی پوشیده از کرک­های غده­دار (منقوط)، با بوی لیمو سنبله­ها چرخه­ای و محوری یا مجتمع شده در پانیکول­های انتهایی اغلب 3 تایی. گلها سفید، به طول 5/4- 5 میلیمتر، شکوفا و گل­دهنده در تابستان و پاییز. کاسه گل به انبوهی کرکدار. لوله جام گل بلندتر از کاسه (زرگري، 1375).

1-2-4 نام­هاي ديگر به­ليمو

براي به‌ليمو نام‌هاي ديگري نيز در منابع ذكر شده می باشد كه به تعدادي از آن‌ها تصریح مي‌گردد.

Lippia citriodora Kunth (آزادبخت، 1378؛ زرگري، 1371؛ كريمي، 1381؛ يزداني و همكاران، 1383) Lippia citriodora H.B.U.K (راشدي، 1380؛ كريمي، 1381)

Lippia triphylla (راشدي، 1380؛ صمصام شريعت، 1374)

Verbena triphylla L Herit (رضايي و همكاران، 1380؛ يزداني و همكاران، 1383)

Aloysia citriodora orteg (رضايي و همكاران، 1380؛ يزداني و همكاران، 1383)

Aloysia triphylla (L “Herit) Britton (راشدي، 1380)

1-2-5 گونه‌هاي ديگر به‌ليمو

گونه­هاي مفيد ديگري از اين گياه هست و در محل­هاي رويش، كاربرد درماني دارند كه در زير به گونه گذرا به آن­ها پرداخته شده می باشد:

1-Lippia graveolens H.B.& K : در برزيل و مكزيك مي­رويد .تيزان حاصل از آن براي درمان روماتيسم به­كار مي­رود.

2-:scaberrima L. Sond در آفريقاي جنوبي مي­رويد و به­عنوان بندآورنده و منعقدكننده خون، مصرف مي‌گردد.

3- Cham microcephala L.: درختچه­اي می باشد بومي برزيل كه برگ­هايي پوشيده از تارهاي غده­اي مملو از اسانس مطبوع و گل­هايي سفيدرنگ دارد .بوي آن شبيه بوي آويشن و رومارن می باشد .از آن به­مقصود رفع تشنج و درمان ناراحتي­هاي ناشي از گزش مار بهره گیری مي­گردد.

4- : geminata L. (Willd citrata L.) درختچه­اي می باشد بومي جزاير آنتيل و نواحي مختلف آمريكاي جنوبي كه معادل 123/0 درصد اسانس پك اولت (peck olt) از آن به­دست مي­آيد .برگ اين گياه به­صورت دم­كرده و در رفع نزله به­كار مي­رود.

5- Hochst adoensis L.: در آمريكا مي‌رويد و از برگ آن براي رفع تب و سرفه بهره گیری مي‌گردد. داراي اندام­هاي معطر و اسانسي با تركيب شيميايي متفاوت برحسب منشأ جغرافيايي می باشد (در محل اصلي رويش، براي آن 4 گونه قائل­اند). سرشاخه­ي گل­دار اين گياه بيشتر از سرشاخه­هاي برگدار آن، اسانس دارد. گل­هاي آن معادل 14 تا 15 در هزار اسانس خام با بوي معطر توليد مي­كند كه معادل 37 درصد كامفر چپ از آن استخراج مي­گردد.

6- :Lantana pseudo– theaSt. Hill L.pseudo- Thea درختچه­اي می باشد بومي نواحي گرم آمريكا كه بيشتر در مناطق مرتفع برزيل مي­رويد. داراي برگ­هاي متقابل با بوي مطبوع بسيار قوي می باشد. بوميان محل از آن دم­كرده­اي تهيه مي­كنند كه براى رفع تشنج كاربرد دارد (رضايي و همكاران، 1380).

1-2-6 منشأ و پراکنش به­ليمو در ايران

به­ليمو بيشتر در زمين­هاي آفتاب­گير، با خاك داراي نفوذپذيري (خاك لومي سبك) و رطوبت و آب كافي، رشد مي­نمايد (زرگري، 1371). اين گياه در برابر سرما و وزش باد شديد حساس می باشد (راشدي، 1380). اين گياه را مي­توان در نواحي مديترانه­اي كاشت مانند بخش اعظم كرمانشاه به­غیر از ناحيه­اي محدود در جنوب غربي مانند پاوه، مريوان، اسلام آباد غرب، جوانرود، سرپل ذهاب، قصرشيرين، استان ايلام: گيلان غرب استان لرستان: خرم آباد و جنوب غربي آن، كوهدشت، شمال شرقي خوزستان: ايذه، شمال شرقي، كهكيلويه و بويراحمد: ياسوج، سي سخت، شمال غربي استان فارس: نورآباد ممسني، آباده، بخش اعظم چهارمحال و بختياري: شهركرد، لردگان، فارسان و جنوب غربي چهارمحال و بختياري، استان اصفهان: سميرم، شهرضا و فريدون شهر، ناحيه معتدل بخش اعظم استان مازندران، رامسر، نوشهر، ساري، نور، بهشهر، ناحيه­اي محدود در شرق استان گيلان (چابكسر) (مظفريان، 1383).

 -2-7 اهميت اقتصادي به­ليمو

گياهان دارويي يكي از منابع غني كشور بوده كه امكان صادرات آن نيز هست، زيرا وقتي به ارقام واردات كشورهاي اروپايي مثل آلمان و فرانسه توجه نمود، معلوم مي­گردد كه گياهان دارويي بازار بزرگي در جهان داشته و كشور ما مي­تواند به يكي از مهم­ترين صادركنندگان اين گياهان تبديل گردد. به­ليمو برگ­هاي سبز و روشن با بوي مشابه ­ليمو دارد (كارنات[7]، 1999). اسانس آن بوي بسیار مطبوع دارد و در تهیه اودوکلن مورد بهره گیری قرار می­گیرد (زرگري، 1375). ضماد له کرده­ی تازه­ی آن برای التیام زخم مفید می باشد (حاجي­شرفي، 1388). در تجارت گیاه برای تولید اسانس تولید می­گردد (مظفريان، 1391). باتوجه به بازده­ي بالاي به­ليمو در سطح و قيمت بالاي برگ خشك اين گياه و اين­كه تقاضاي به­ليمو در كارخانجات و مصارف عطاري‌هاي در سال­هاي اخير بيشتر شده از اينرو توليد و بهره­برداري از آن در مزارع كشور توجيه اقتصادي دارد.

1-2-8 روش پرورش گياه به­ليمو

تكثير به­ليمو، به شيوه­ي قلمه­زدن شاخه­ها، خوابانيدن آن­ها (راشدي، 1380؛ رضايي و همكاران، 1380؛ زرگري، 1371) يا به وسيله­ي پاجوش (راشدي، 1380؛ رضايي و همكاران، 1380) در زمين­هاي زراعي نفوذپذير و مرطوب صورت مي­گيرد. به­دليل حساس بودن اين گياه در برابر افزايش دما، آبياري زمين زراعي در فصل­هاي گرم سال، امري الزامي می باشد (زرگري، 1371؛ گرونوالد[8]، 2004). البته با بهره گیری از اين روش، تعداد محدودي گياه با در نظر داشتن حجم خزانه در دسترس و همچنين تعداد پايه­هاي مادري اوليه توليد مي­گردد (امیدبیگی، 1376).

تكثير به وسيله­ي قلمه زدن بدين صورت انجام مي­گيرد كه شاخه­هاي جوان گياه را كه در آغاز، رويش طولي دارند از ساقه قطع مي­كنند و پس از جدا کردن برگ­ها، اين قلمه­هاي خشبي را در بستر يا نهالستان‌هايي كه زمين آن، از قبل آماده گرديده می باشد، كاشته مي­شوند. با آبياري مرتب قطعه زمين نهالستان آماده مي‌گردد، قلمه­ها به ­تدريج در پاييز ريشه­دار مي­شوند و بر اثر رشد و نمو، آمادگي انتقال به زمين زراعي را پيدا مي­كنند. دور آبياري هر 5-10 روز يك بار بسته به بافت خاك و اقليم منطقه متفاوت می باشد. زمين زراعي را بايد از قبل به عمق 40 تا 50 سانتي­متر به­خوبي شخم زده و تهيه كرده باشند، در غير اين صورت ريشه­هاي گياه، نمي‌توانند به­آساني در داخل خاك نفوذ نمايند و رطوبت لازم را به­دست آورند و در خاك استقرار يابند. بر پايه برخي توصيه­هاي كارشناسي ديگر بايد زمين محل كشت، را در دو نوبت ديگر شخم زد (آخرين نوبت به­مقصود اضافه و مخلوط كردن انواع كودها، به­درون خاك). پس از انجام اين كارها در سطح زمين زراعي، خطوطي به­فاصله­ي يك متر ايجاد و سپس فواصلي به­طول 60 سانتي­متر در آن مشخص مي­نمايند كه هر يك از نقاط ياد شده محل انتقال يكي از قلمه­هاي ريشه­دار گياه می باشد. پيش از انتقال قلمه­هاي ريشه­دار به­زمين زراعي، آن­ها را از ناحيه­ي يك سانتي­متري يقه، قطع مي­كنند و ريشه­هاي دراز شده گياه را نيز كوتاه مي­نمايند (هرس ريشه يا هابياژ) تا با اين اقدام ريشه­هاي جانبي، سريع­تر آمادگي رويش پيدا نمايند. اقدام انتقال قلمه­ها بايد به­خوبي همراه با ضدعفوني قلمه­ها با يكي از قارچ­كش­هاي مناسب و زير نظر كارشناسان گياه­پزشكي يا حفظ نباتات به­وسيله دست صورت گيرد. پس از انجام ضدعفوني و انتقال قلمه­ها به­داخل خاك، بايد قسمتي از خاك اطراف آن­ها بر اثر فشار انگشتان بر روي گياه ريشه­دار و عاري از ساقه، به­حالت فشرده درآيد تا علاوه بر خروج هواي اضافي (هواگيري) قلمه­ها بتوانند به­خوبي استقرار يابند. در پاييز پس از انجام مراقبت‌هاي لازم براي نگهداري گياه از عوامل نامساعد محيط خارج، سطح زمين را با قشري از برگ­هاي خشك مي‌پوشانند و سپس در بهار آن­ها را از روي قلمه­ها خارج مي­سازند. تمام عمليات مناسب باغباني مانند كوددهي به­موقع بايد پس از آزمون خاك و زير نظر كارشناسان تغذيه و باغباني براي هر هكتار زمين زراعي، حدود 200 كيلوگرم كود ازته نيترات سديم، مقدار 300 كيلوگرم سوپر فسفات و ميزان 100 كيلوگرم كود سولفات پتاسيم به­دقت اعمال گردد. پس از جمع­آوري محصول، شاخه­هاي برگ­دار گياه را قطع و سپس آن­ها را به­گونه طبيعي به­صورت دسته­اي و به­وضع آويزان در انبارهاي ويژه­اي نگهداري مي­كنند، به­نحوي كه جريان هوا در آن محل به­خوبي مستقر باشد. پس از خشك شدن، برگ­ها را از شاخه­ها جدا و در گوني­هاي كنفي يا پارچه­اي 50 تا 70 كيلوگرمي بسته­بندي و روانه بازار تجارت مي­نمايند (زرگري، 1371). حدود 1700 قلمه با فواصل 12-80 × 50-40 سانتي­متر در هكتار مي­توان كاشت. pH بهينه مورد نياز محدوده 7 (يعني تقريباً خاك قليايي يا خنثي) می باشد (مظفريان، 1383).

تعداد صفحه :79

قیمت : چهارده هزار و هفتصد تومان

***

—-

پشتیبانی سایت :        ———-        [email protected]